Zorg voor mijzelf

De afgelopen maanden heb ik het vaak over het waarderend reflectiegesprek gehad. Maar hoe doe ik dat nu voor mijzelf? Het is voor mij een intrinsiek onderdeel van mijn dagelijks leven. Zelfs een belangrijk deel. In ieder geval niet een goedkope verkooptruc.

Mijn reflectiegesprek

“Mijn” reflectiegesprek voer ik altijd wanneer ik meerdere ‘mentale’ sprintjes heb getrokken. Meestal door de dag heen, tijdens pauzes. Dan creëer ik tijd om ook echt stoom af te blazen en ruimte in ‘de kop’ te scheppen. Dit doe ik in fysiek en mentaal samenspel. Gisteren merkte ik dat het moment daar was. Lang met de hond gewandeld en daarna met haar een uurtje gefietst in de Twentse natuur.

Op de rustmomentjes gaat zij ontspannen snuffelen in het gras. Dan kijk ik een beetje rond. Ik zie de boer die op zijn land aan het werk is, zeg de passerende wandelaars gedag en staar wat naar de horizon waar vogels hun ‘dans’ uitvoeren. Wat gebeurt er eigenlijk veel als ik de tijd neem om rustig waar te nemen en dat ook laat doordringen tot mijzelf. Het zijn rustgevende prikkels die mijn geest aanwakkeren om mijzelf te gaan bezinnen. Wat wil ik? Een eerste stap in mijn eigen reflectieproces. De omgeving en setting geven die waarderende en ontspannen ambiance. De hond trekt zachtjes aan de riem en kijkt mij aan…. ze wil verder.

Bezinning

Thuisgekomen wil ik ‘verder’ met onderwerpen waarover ik met mijzelf in gesprek ga. De dialoog wil voeren. Ik voel wanneer dat moment eraan gaat komen. Dat kan een uur, maar ook twee dagen later zijn. Mijn besluit om dat moment te creëren geeft rust en helderheid. De drang om direct in de actie te schieten, verdwijnt.

Vanochtend was dat moment. Hond en kater liggen heel relaxed onder de tafel samen te slapen. Dat doen ze altijd wanneer ze merken dat ik in ‘reflectiemodus’ ga. Zo’n beeld ontroert mij wel. Ik ga een beetje ‘reizen’ in de tijd. Dit keer met muziek van Telemann, componist uit de 18^e eeuw. Hij nu mijn inspiratiebron voor mijn reflectiecontext.

Vanuit positieve gebeurtenissen kijk ik naar mijzelf. Dit is niet altijd makkelijk. Vanuit mijn opvoeding, het meegegeven schuldgevoel en de norm tot bescheiden eigen opstelling. Altijd werd de nadruk gelegd op belemmeringen, fouten maar ook dat de ‘hogere’ in de gezinshiërarchie altijd gelijk had.

Hier heb ik in letterlijke en figuurlijke zin afstand van genomen. Dat was niet gemakkelijk maar altijd word ik blij als ik mij het moment herinner van dat besluit. Jaren geleden, maar het blijft in m’n DNA aanwezig. Inmiddels echter als signaal, niet meer als belemmering. Ik wil niet in het negatieve leven, maar vanuit het positieve. Ik gebruik het voor mijzelf als één van de signalen om ‘tot bezinning’ te komen. Om daarmee in de ‘reflectiestand’ te gaan. Terug naar mijn basis, waar positivisme en tevredenheid nu onderdeel van mogen zijn. Een gevoelsmoment van intens geluk.

Polls

Ik heb als persoonlijke overtuiging dat een ‘goed of fout’ referentiekader niet bestaat. Ook de enige waarheid bestaat niet. Elke persoon heeft zijn werkelijkheid en geeft daar een eigen betekenis aan. Juist door te luisteren naar die betekenisgeving, ontstaat dialoog. Verbinding dus! Een wederzijds en gelijkwaardig proces. Verschillen mogen er juist zijn; ik probeer ze te omarmen. Hierbij past geen be- of veroordeling.

Maar wat ziet de werkelijkheid er vaak anders uit! Waar de dialoog wordt overgeslagen en overal direct “iets” van “wordt gevonden”. Bekijk sociale media en praatprogramma’s op de televisie. Het Filosofisch Kwintet van Human, afgelopen zomermaanden, zie ik overigens als positieve uitzondering. Helaas nu voorbij, maar volgende zomer moet je er zeker naar kijken. Tenminste, als het geen plaats moet maken voor mainstream makkelijk vermaak.

De ‘dialoog’ krijgt een andere verschijningsvorm. Zie de hoeveelheid polls over allerlei onderwerpen. O.a. ook op LinkedIn. Wat levert het op en voor wie? Wat is de terugkoppeling van de resultaten? Ik zie vrijwel nooit wat terug. Ok, mijn bril heeft multifocale glazen dus ik kan erover heen gelezen hebben…

Waar ik vroeger op vakantie ging om mentaal uit te rusten en ‘de batterij’ op te laden, doe ik dat nu op momenten door het jaar heen wanneer mijn behoefte gaat ontstaan. Zo zien mijn vakanties er ook anders uit.

Mijn overtuigingen als basis voor mijn praktijk

Tijdens gesprekken in mijn praktijk en bij opdrachtgevers werk ik op basis van de genoemde overtuigingen. Verschillende opvattingen en overtuigingen mogen naast elkaar bestaan. Het geeft inspiratie om verdiepende gesprekken erover met elkaar te voelen. Daar zijn geen Polls voor nodig. Zoals Dirk de Wachter, psychiater en hoogleraar in België, stelt: “Elkaar een klein plezier doen, dát is de essentie van het leven. Dát is geluk.”